2022-05-11 07:00:00 
Przyczyny i skutki uszkodzeń nawierzchni tarasów
Na posadzce tarasu pokrytej płytkami ceramicznymi mogą pojawić się pęknięcia, kruszenie, odspajanie się płytek oraz deformacje powierzchni w postaci miejscowych wgłębień lub wypukłości. Uszkodzenia te mogą wynikać z problemów związanych z samą nawierzchnią, jej mocowaniem do podłoża, a także zniszczeniem niższych warstw tarasu.
Pęknięcia nawierzchni są najczęściej spowodowane naprężeniami, które powstają w wyniku braku dylatacji lub zbyt wąskich spoin między płytkami. Podobne objawy mogą pojawić się również wtedy, gdy taras spoczywa na niestabilnym podłożu lub zastosowano zbyt słaby podkład pod nawierzchnię.
Takie problemy najczęściej występują na tarasach osadzonych na gruncie, gdzie płyta tarasowa została wylana na niezagęszczonym podłożu lub niestabilnym pokryciu ocieplenia.
Kruszenie się płytek czy rozwarstwianie świadczy o ich niskiej mrozoodporności, natomiast odspajanie się pokrycia to efekt zastosowania niewłaściwych zapraw klejowych oraz braku podpłytkowej izolacji przeciwwilgociowej. Jednoznaczna ocena przyczyn nie zawsze jest możliwa bez zerwania przynajmniej części posadzki, ponieważ dopiero wtedy można ocenić, jak głęboko sięgają uszkodzenia.
Jak remontować nawierzchnię tarasu?
Remont tarasu - zależnie od rodzaju uszkodzeń - będzie obejmował trzy zakresy robót:
- wymianę tylko nawierzchni,
- wymianę nawierzchni i warstw podposadzkowych,
- lub dodatkowo naprawę bądź wzmocnienie konstrukcji tarasowej.
Remont nawierzchni tarasu jest potrzebny wtedy, gdy pozostałe warstwy konstrukcyjne są w dobrym stanie i zostały prawidłowo wykonane. W takiej sytuacji zazwyczaj zrywa się stare płytki, chociaż czasami możliwe jest przeprowadzenie renowacji metodą „płytki na płytki”. Po usunięciu starej nawierzchni, niezbędne jest wyrównanie podłoża, stworzenie warstwy hydroizolacyjnej oraz ułożenie nowych płytek z użyciem odpowiedniej zaprawy klejowej.
Przygotowanie podłoża
Aby wyrównać betonowe podłoże, nie należy używać zwykłych zapraw cementowych, ponieważ nie zapewniają one odpowiedniej przyczepności, co może prowadzić do pękania i odspajania się warstwy wyrównującej. W zależności od grubości potrzebnej warstwy wyrównującej, stosuje się różne gotowe wylewki podłogowe.
Jeśli taras wymaga nachylenia posadzki, nie należy stosować podkładów samorozlewnych, ponieważ dążą one do wypoziomowania powierzchni. Zamiast tego, używa się zapraw posadzkowych, które można wyrównać ręcznie lub mechanicznie.
Grubość takich zapraw może wynosić od 5-30 mm lub 10-80 mm, w zależności od wymagań. Przed nałożeniem zaprawy, konieczne jest stworzenie warstwy kontaktowej z emulsji zmieszanej z drobnym kruszywem, co zapewnia lepszą przyczepność kolejnych warstw.
Pamiętaj, że właściwe przygotowanie podłoża i zastosowanie odpowiednich materiałów to klucz do trwałego i estetycznego tarasu.
Drobne nierówności podłoża (do 5 mm) można zniwelować przy użyciu zaprawy klejowej do płytek ceramicznych. Niewielkie niedoskonałości powierzchni można także usunąć metodą szlifowania, wykorzystując wydajną szlifierkę do betonu.
Jeśli konieczne jest utworzenie dylatacji, należy podzielić powierzchnię na pola o wymiarach nie większych niż 2 m x 2 m lub 3 m x 3 m. Na istniejącym podkładzie można to zrobić, używając szlifierki kątowej z tarczą diamentową.
Następnie należy wypełnić dylatacje materiałem elastycznym, takim jak sznur dylatacyjny lub taśma dylatacyjna, do poziomu istniejącej podłogi. Na końcu nad dylatacją trzeba przykleić paski uszczelniające, które wtopi się w warstwę hydroizolacji podpłytkowej.
Dzięki odpowiedniemu przygotowaniu podłoża i właściwemu wykonaniu dylatacji, taras będzie trwały i odporny na uszkodzenia, zapewniając estetyczny wygląd przez wiele lat.
Izolacja podpłytkowa
Wykonanie izolacji podpłytkowej, znanej także jako hydroizolacja zespolona, stało się możliwe dzięki nowoczesnym produktom chemii budowlanej.
Tradycyjne materiały bitumiczne, używane wcześniej, nie pozwalały na bezpośrednie układanie płytek ceramicznych, co ograniczało ich skuteczność. Dzięki hydroizolacji zespolonej, zapewniona jest skuteczna ochrona przed przenikaniem wody w głębsze warstwy tarasu.
Obecnie stosuje się dwa główne rodzaje hydroizolacji zespolonej: cienkowarstwowe powłoki w formie płynnej folii oraz elastyczne zaprawy wodoszczelne.
Płynna folia charakteryzuje się dużą elastycznością i zdolnością do krycia rys o szerokości do 3-5 mm. Na tarasach należy używać folii przeznaczonej do stosowania na zewnątrz. Płytki można przyklejać po 24 godzinach od nałożenia ostatniej warstwy. Średnie zużycie płynnej folii wynosi 0,5-0,8 kg/m².
Zaprawy wodoszczelne są dostępne w dwóch wariantach: jedno- i dwuskładnikowym. Przed ich nałożeniem podłoże powinno być wilgotne. Kolejne warstwy nakłada się pędzlem lub szpachlą w odstępach co około 3 godziny. Łączna grubość warstwy powinna wynosić 2-3 mm, co przekłada się na zużycie 3-4 kg/m².
Właściwe wykonanie izolacji podpłytkowej to klucz do trwałego i odpornego na uszkodzenia tarasu. Dzięki nowoczesnym technologiom, możliwe jest osiągnięcie skutecznej ochrony przed wodą, co zapewnia długowieczność konstrukcji.
Czym przykleić odpadające płytki na tarasie?
Układanie płytek ceramicznych na tarasie wymaga użycia elastycznej zaprawy klejowej. Kluczowe jest, aby zaprawa była nakładana w sposób eliminujący puste przestrzenie pod płytkami, gdzie mogłaby gromadzić się woda. Aby to osiągnąć, klej należy nakładać pacą zębatą zarówno na podłoże, jak i na samą płytkę.
Podczas mocowania płytek, paski zaprawy powinny być nakładane prostopadle względem siebie, co zapewnia równomierne rozłożenie kleju. Alternatywnie, przy dużych płytkach, można zastosować specjalną zaprawę upłynnioną, która po dociśnięciu równomiernie rozpływa się pod powierzchnią płytki.
Prawidłowe układanie płytek powinno skutkować wyciśnięciem zaprawy na całym obwodzie płytki, a jej nadmiar należy usunąć szpachelką. Szerokość fug zależy od wielkości płytek i powinna wynosić co najmniej 2% ich największego wymiaru. Do spoinowania również stosuje się elastyczną zaprawę, a w miejscach dylatacji fugi wypełnia się specjalnym silikonem.
Stosując elastyczną zaprawę klejową i odpowiednie techniki montażu, można zapewnić trwałość i odporność płytek ceramicznych na tarasie. Pamiętaj o dokładnym usunięciu nadmiaru zaprawy oraz o odpowiednim spoinowaniu, aby cieszyć się estetycznym i funkcjonalnym tarasem przez wiele lat.
Ważne szczegóły wykonania nawierzchni
Nawet prawidłowe wykonanie wszystkich warstw tarasu nie zapewni jego trwałości, jeśli krawędzie, osadzenie barierek i uszczelnienie wzdłuż ścian domu nie będą starannie wykończone. Te elementy są kluczowe dla zapobiegania uszkodzeniom i przeciekom.
Brzegi tarasu powinny być zakończone okapnikiem w postaci blaszanych fartuchów, które wystają około 3-5 cm poza krawędź płyty tarasowej.
Okapnik nie tylko zapobiega powstawaniu zacieków na ścianie lub cokole, ale przede wszystkim chroni przed wnikaniem wody pod płytki nawierzchniowe.
Na dużych tarasach, które nie są osłonięte zadaszeniem, niezbędne jest zamontowanie orynnowania wzdłuż najniżej położonej krawędzi. Orynnowanie skutecznie odprowadza wodę deszczową, zapobiegając jej gromadzeniu się na powierzchni tarasu i powstawaniu przecieków.
Jednym z najczęstszych powodów przecieków na tarasie jest niewłaściwe osadzenie słupków balustrady. Aby temu zapobiec, należy zadbać o prawidłowe uszczelnienie wokół słupków. Wszelkie połączenia powinny być dokładnie zabezpieczone przed przenikaniem wody.
Aby zapewnić trwałość tarasu, słupki balustrady powinny być osadzone w płycie tarasowej. To jednak przerywa ciągłość izolacji przeciwwodnej, co wymaga zastosowania dodatkowego uszczelnienia. Szczelność i trwałość tarasu zależą w dużej mierze od prawidłowego połączenia warstw tarasowych ze ścianą budynku.
Podstawowym warunkiem skutecznej izolacji jest wywinięcie warstwy przeciwwilgociowej na ścianę domu na wysokość 15-20 cm. W przypadku izolacji podpłytkowej, naroża powinny być zabezpieczone taśmą hydroizolacyjną, a na ścianę należy nałożyć warstwę płynnej folii.
Aby chronić ścianę przed zabrudzeniami i dodatkowo zabezpieczyć przed wnikaniem wody, warto pokryć pas ściany przy podłodze tarasu płytkami ceramicznymi. Płytki te nie powinny stykać się bezpośrednio z nawierzchnią tarasu - w narożniku pozostawia się przerwę dylatacyjną, którą wypełnia się sznurem dylatacyjnym i zabezpiecza warstwą silikonu.
Górną krawędź płytek cokołowych również zabezpiecza się silikonem lub masą akrylową. Dzięki temu dodatkowo chroni się ścianę przed wnikaniem wody, co zwiększa trwałość całej konstrukcji.
Systemy tarasowe
Wybór właściwych materiałów i technologii przy wykańczaniu tarasów i balkonów ma zasadnicze znaczenie dla ich trwałości i estetyki. Wiele firm oferuje kompleksowe rozwiązania systemowe, które zawierają niemal wszystkie niezbędne materiały.
Korzystanie z takich systemów nie tylko ułatwia kompletowanie materiałów, ale także zapewnia sprawdzoną współpracę wszystkich warstw tarasowych.
Systemy tarasowe obejmują produkty potrzebne do wykonania warstw podkładowych, wyrównujących, hydroizolacji i uszczelnień, a także kleje i fugi do układania płytek ceramicznych. W ofercie systemowej często znajdują się również profile krawędziowe, listwy dylatacyjne i inne elementy wykończeniowe.
Wybór produktów systemowych zapewnia nie tylko kompatybilność materiałów, ale również ich sprawdzone działanie w połączeniu. To przekłada się na dłuższą trwałość tarasu, odporność na uszkodzenia oraz estetyczny wygląd przez wiele lat.
Autor: Redakcja BudownicwoB2B.pl
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcie otwierające: Lilianna Jampolska
Komentarze