2022-04-04 08:27:37 
W nowo budowanym domu określenie docelowego poziomu podłogi parteru, a także grubości i układu warstw podpodłogowych, należy przeprowadzić już na etapie robót ziemnych i fundamentowych. Wówczas można odpowiednio dostosować podłoże, uwzględniając pożądane właściwości ciepłochronne podkładu oraz ochronę przed wilgocią, zależnie od specyficznych warunków gruntowych.
W praktyce, przy nieznacznym wyniesieniu poziomu "0" (około 20-25 cm) ponad otaczający teren, wykop pod podłogę powinien wynosić co najmniej 0,4 m. Taka głębokość umożliwia stabilizację podłoża, ochronę przed wilgocią, zapewnienie odpowiedniej termoizolacji (również w przypadku ogrzewania podłogowego) oraz stworzenie podkładu pod dowolny rodzaj posadzki.
Aby zapewnić ciągłość ochrony przeciwwilgociowej między ścianami nośnymi a podłogą, pozioma izolacja murów powinna być układana nieznacznie powyżej poziomu gruntu. Stosuje się w tym celu papową membranę, której szerokość wychodzi 15-20 cm poza grubość fundamentu.
Takie rozwiązanie pozwala na skuteczne połączenie izolacji ścian z izolacją podpodłogową, nawet jeśli znajdują się one na różnych poziomach (niżej lub wyżej).
Szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowe zaizolowanie, gdy powyżej izolacji fundamentowej umieszczone zostaną warstwy podpodłogowe o zdolności podciągania kapilarnego, takie jak piasek czy beton. Te materiały muszą być dodatkowo odizolowane przeciwwilgociowo od ścian poprzez odpowiednie wywinięcie i połączenie izolacji między ścianą a podłogą.
Dzięki temu można zapewnić skuteczną ochronę przed wilgocią oraz utrzymać optymalną ciepłochronność, co przekłada się na komfort i trwałość konstrukcji budynku.
Warstwy podpodłogowe
Warstwy podpodłogowe to kluczowy element każdej konstrukcji, zapewniający stabilność i izolację. Dostosowanie rodzaju i grubości materiałów do warunków gruntowych jest niezbędne, aby zapewnić trwałość i funkcjonalność podłogi. Oto szczegółowy przewodnik na temat odpowiedniego doboru i układania warstw podpodłogowych.
Na twardym i suchym podłożu zazwyczaj wystarczy zastosowanie 10-15 cm podsypki z piasku lub pospółki. Po jej zagęszczeniu za pomocą wibratora, całość wzmacnia się warstwą tzw. chudego betonu o grubości około 10 cm, klasy C 8/10. Ta konfiguracja zapewnia solidne i stabilne podłoże dla dalszych prac budowlanych.
W przypadku gruntów o małej zwięzłości oraz tych, które mogą być okresowo nawodnione, konieczne jest ułożenie geowłókniny. Geowłóknina zapobiega mieszaniu się gruntu z podsypką, zwiększając jej stabilność. W takich warunkach grubość podsypki powinna być zwiększona do 20-25 cm.
W celu poprawy izolacyjności cieplnej, podsypkę piaskową można zastąpić keramzytem. Keramzyt ogranicza kapilarne podciąganie wilgoci, co jest kluczowe w zabezpieczaniu budynku przed wilgocią. Powierzchnię keramzytu należy utwardzić warstwą betonu, co umożliwia stabilne oparcie dla podpór oraz transport w trakcie dalszych prac budowlanych.
Wstępne prace budowlane - na tym etapie wykonywane są prace związane z przygotowaniem podłoża i układaniem warstw podsypkowych. Po zakończeniu tego etapu następuje przerwa na wykonanie instalacji budowlanych i prac wykończeniowych.
Izolacja przeciwwilgociowa - po zakończeniu robót instalacyjnych i przed przystąpieniem do wykończenia podłogi, na warstwie betonowej układa się izolację przeciwwilgociową. Najczęściej stosuje się grubsze odmiany folii budowlanej, którą wywija się na ściany. Wzdłuż przebiegu przyszłych ścianek działowych umieszcza się pasy z papy, które dodatkowo chronią przed wilgocią.
Prawidłowy dobór i układanie warstw podpodłogowych to klucz do trwałości i funkcjonalności każdej podłogi na gruncie. Przestrzeganie powyższych wskazówek zapewni solidną podstawę dla dalszych prac budowlanych i wykończeniowych.
Ciężkie ścianki działowe stawiane na podłożu wymagają zastosowania materiałów o dobrej ciepłochronności, takich jak beton komórkowy, aby zminimalizować straty ciepła do gruntu. Po wykonaniu tej podstawy, kolejnym krokiem jest rozłożenie płyt izolacyjnych.
Wybór i układanie płyt izolacyjnych - do izolacji termicznej najlepiej używać twardych odmian styropianu, takich jak EPS 100 czy EPS 150 hydro, lub polistyrenu ekstrudowanego (XPS), szczególnie w miejscach narażonych na wilgoć.
Grubość termoizolacji - normatywne wymagania dotyczące grubości termoizolacji wynoszą od 12 do 15 cm. Jednak w praktyce, aby zapewnić optymalną izolacyjność, stosuje się warstwę izolacyjną o grubości co najmniej 20 cm, a w przypadku instalacji ogrzewania podłogowego nawet 25 cm.
Dwuwarstwowe ocieplenie - ponieważ podłoga na gruncie często zawiera instalacje sanitarne i grzewcze, izolacja jest układana w dwóch warstwach. Takie rozwiązanie pozwala na odpowiednie ocieplenie rur zarówno od strony gruntu, jak i pomieszczenia, zapewniając ich ochronę i efektywność energetyczną.
W celu zapewnienia trwałości i efektywności podłogi, kolejną warstwą ochronną będzie folia izolacyjna, która przykrywa płyty ociepleniowe. Folia ta zapobiega wnikaniu ciekłego jastrychu w szczeliny połączeń płyt. Na obwodzie całej podłogi, zarówno wzdłuż ścian zewnętrznych, jak i wewnętrznych, układa się taśmę dylatacyjną, oddzielającą jastrych podłogowy od tych przegród.
Instalacja ogrzewania podłogowego - jeżeli planowane jest ogrzewanie podłogowe, rury grzewcze układa się zgodnie z projektem instalacji. W celu ułatwienia równomiernego rozmieszczenia rur, na folii izolacyjnej można rozwijać folię z rastrem.
Wykonanie jastrychu podłogowego - jastrych podłogowy, o grubości 5-6 cm, wykonuje się z zaprawy cementowej lub anhydrytowej. Jastrych ten będzie stanowił podłoże pod ostateczną warstwę wykończeniową podłogi.
Czas schnięcia jastrychu - aby zapewnić odpowiednie właściwości użytkowe, jastrych cementowy powinien wysychać przynajmniej miesiąc, aż wilgotność podłoża spadnie poniżej 3%. W przypadku jastrychu anhydrytowego, wilgotność powinna spaść poniżej 0,5%.
Dzięki tym krokom zapewniamy trwałość, efektywność energetyczną oraz odpowiednie warunki dla ostatecznego wykończenia podłogi.
Jest to szczególnie istotne w przypadku planowania posadzki z drewna lub materiałów drewnopochodnych, takich jak parkiet, mozaika czy panele podłogowe. Wilgoć zawarta w podłożu może bowiem prowadzić do uszkodzeń warstwy nawierzchniowej.
Wymiana starej podłogi na gruncie
Konieczność przeprowadzenia gruntownego remontu podłogi na gruncie zazwyczaj wynika z braku lub niedostatecznej izolacji cieplnej albo przenikania wilgoci gruntowej. Aby poprawić izolacyjność termiczną podłogi, niezbędne jest znaczne podwyższenie jej poziomu o dodatkową warstwę podłogową o grubości przynajmniej 15-20 cm. Samo dodanie ocieplenia bez takiego podwyższenia obniżyłoby wysokość pomieszczenia, co wymagałoby przebudowy drzwi, instalacji grzewczej i innych elementów.
Konieczne jest usunięcie wszystkich istniejących warstw podpodłogowych, a czasem także pogłębienie się w gruncie. W starych domach podłogi parteru często układano na belkach i legarach wspartych na murowanych lub betonowych słupkach zafundamentowanych w gruncie. Przestrzeń podpodłogowa była wentylowana przez otwory umieszczone w cokole domu, co zapobiegało gromadzeniu się wilgoci i niszczeniu drewnianych elementów.
Usunięcie takiego starego podłoża zwykle nie sprawia większych problemów, a jeśli przestrzeń do gruntu wynosi przynajmniej 20-25 cm, powinna wystarczyć na ułożenie niezbędnych warstw podpodłogowych.
Ocieplenie podłogi na betonowym podkładzie jest bardziej skomplikowane. Często spotyka się ten wariant przy przygotowywaniu podłoża pod legary, na których mocowano podłogę z desek. Ponieważ elementy drewniane są stosunkowo cienkie i łatwe do usunięcia, konieczne jest skucie betonu na całej powierzchni i pogłębienie podłoża.
Podczas tych prac należy zapewnić odpowiednie podparcie dla ścianek działowych, które zwykle były stawiane bezpośrednio na betonowym podkładzie. Usunięcie betonu w sąsiedztwie ścianek należy przeprowadzać odcinkami nie większymi niż 1 metr, jednocześnie tworząc pod nimi betonowe oparcie na ławie sięgającej do poziomu warstwy stabilizującej grunt.
Na nowej ławie układa się izolację przeciwwilgociową z dwóch warstw papy podkładowej sklejonej lepikiem na zimno, która chroni przed kapilarnym podciąganiem wilgoci z gruntu.
Niezależnie od rodzaju usuniętych warstw podłogowych, podłoże gruntowe powinno być wyrównane i utwardzone warstwą chudego betonu o grubości przynajmniej 10 cm, zatartego na gładko.
Na tym podkładzie układa się izolację przeciwwilgociową, sięgającą aż do poziomu izolacji poziomej na ścianach fundamentowych. Do tego celu można użyć grubszej folii budowlanej lub papy podkładowej. Na niej układa się płyty ociepleniowe o grubości 15-20 cm z styropianu EPS 100 lub bardziej wytrzymałego i lepiej izolującego polistyrenu ekstrudowanego XPS.
Dalsze prace remontowe przebiegają tak samo jak przy tworzeniu podłogi w nowym domu. Remont podłogi w użytkowanym budynku jest uciążliwy i na długi czas wyłącza pomieszczenia z użytkowania. Jednak dokładne przeprowadzenie tych prac zapewnia długotrwałą izolacyjność cieplną i ochronę przed wilgocią, co przekłada się na komfort i trwałość konstrukcji.
Technologię mokrą, opartą na układaniu jastrychu cementowego, można zastąpić technologią suchą z użyciem płyt gipsowo-włóknowych. Proces przygotowania podłoża gruntowego, układania izolacji przeciwwilgociowej i ocieplenia przebiega tak samo jak w przypadku podkładu z ciekłego jastrychu.
Warto jednak zastosować do ocieplenia płyty z polistyrenu ekstrudowanego (XPS), które charakteryzują się znacznie mniejszym ugięciem pod obciążeniem.
Autor: Redakcja BudownicwoB2B.pl
Zdjęcie otwierające: Pfleiderer
Zdjęcia w tekście: Archiwum BD, Cz. Dąbrowski, Termo Organika, fermacell
Film: TV Budujemy Dom dla Wido
Gość fahofiec
30 Gru 2021, 04:36
Styropian na papę. Brawo!!!