2022-05-12 06:00:00 
Jak ustalić wymiary nowego okna?
Decydując się na samodzielną wymianę okien, najpierw musimy ustalić ich wymiary. Może to być problematyczne przy starej, nietypowej stolarki. Jako bazę wymiarową zawsze przyjmujemy szerokość i wysokość w świetle ościeża, czyli najmniejsze wymiary otworu w murze.
W razie wątpliwości, na przykład co do głębokości osadzenia starej ościeżnicy, skuwamy fragment tynku aż do ściany nośnej. Przy wymianie okien zazwyczaj zmieniamy też parapety, dlatego ich grubość musimy uwzględnić przy ustalaniu wysokości okna. W starych domach ściany zewnętrzne były zazwyczaj jednorodne, ale czasami wokół okien tworzono ozdobne węgarki lub budowano mury z pustką powietrzną.
Wpływa to na wymiary i sposób osadzenia okna. Jeśli ściany są już ocieplone lub planujemy ich ocieplenie, nowe okno można osadzić w dotychczasowym miejscu mocowania lub wykonać tzw. ciepły montaż, wysuwając je w warstwę termoizolacyjną. Okna można kupić gotowe w standardowych wymiarach lub zamówić na wymiar.
Przygotowanie ościeża
Boki otworu w murze po wyjęciu ramy należy oczyścić z resztek elementów mocujących i luźnych kawałków cegły. W razie potrzeby wyrównujemy je szybkowiążącą zaprawą. Różnica szerokości otworu na całej jego wysokości nie powinna przekraczać 5 mm. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na dokładne wyrównanie dolnej krawędzi ościeża, co zapewni stabilne podparcie okna i jego precyzyjne ustawienie.
Jeśli okno będziemy mocować za pomocą kotew, powinniśmy odkuć tynk w miejscach ich przykręcenia, zwłaszcza jeśli jest gruby. Ułatwi to późniejsze wykończenie ościeża. Jeśli ościeże jest ocieplone, a chcemy przesunąć okno bliżej krawędzi zewnętrznej, styropian z warstwą tynku należy naciąć wzdłuż równej linii odpowiadającej przyszłej płaszczyźnie okna.
Sposoby montażu okien
Sposób montażu okna zależy od miejsca jego osadzenia, rodzaju materiału ściany i metody wykończenia ościeża.
Mocowanie okna musi zapewniać jego stabilność pod obciążeniem wynikającym z własnego ciężaru oraz sił dynamicznych spowodowanych naporem wiatru oraz otwieraniem i zamykaniem.
Aby to osiągnąć, należy zapewnić stabilne podparcie w płaszczyźnie pionowej oraz stabilizację poziomą poprzez montaż z użyciem kotew lub dybli. Najczęściej stosowanym sposobem jest montaż z użyciem kotew – stalowych płaskowników osadzonych w ramie i przykręcanych do boku ościeża. Taka metoda pozwala na odsunięcie punktów mocowania w murze od jego krawędzi, co jest istotne, gdy okno chcemy osadzić blisko zewnętrznej płaszczyzny warstwy nośnej.
Druga metoda to montaż z użyciem dybli – stalowych kołków rozporowych przechodzących przez ramę okienną. Jest ona stosowana przy wymianie starych okien, co ogranicza późniejsze prace wykończeniowe wokół ramy.
Montaż standardowy
Po przygotowaniu otworu okiennego, montaż rozpoczynamy od zdemontowania skrzydeł w nowym oknie. Zdejmujemy je z zawiasów po wybiciu bolców ustalających. W zależności od planowanego sposobu zamocowania, w rowkach ramy osadzamy kotwy montażowe lub wiercimy otwory pod dyble.
Kotwy lub otwory należy rozmieścić na obwodzie ościeżnicy w odległości około 20 cm od narożników i w odstępach około 70 cm na bokach.
Montaż na dyble wymaga wywiercenia w profilu PCV otworu o dwóch średnicach, aby łeb wkrętu lub nakrętka opierały się na ściance wewnętrznej stalowego wzmocnienia. Umożliwi to zasłonięcie miejsc mocowania ozdobną zaślepką.
Wstępnie przygotowaną ramę wstawiamy w otwór, umieszczając ją na klockach dystansowych lub klinach regulacyjnych. Wysokość ustawienia powinna uwzględniać grubość montowanego później parapetu wewnętrznego oraz pozostawienie około 1,5 cm szczeliny u góry okna. Klocki lub kliny z tworzywa sztucznego muszą znajdować się pod każdym pionowym elementem ościeżnicy – po jej bokach i pod słupkiem środkowym.
Kliny układamy zawsze parami i poprzez wzajemne przesuwanie uzyskujemy regulację wysokości. Klocki i kliny pozostają na miejscu po zamontowaniu okna, więc nie mogą wystawać poza obrys ościeżnicy.
W oknach ze skrzydłami o dużej szerokości (powyżej 70 cm) dodatkowo wstawiamy dwa klocki oporowe na bokach ramy. Jeden umieszczamy od strony zawiasów u dołu ramy, a drugi po przeciwnej stronie u góry. Zapobiegają one odkształcaniu się ościeżnicy pod obciążeniem ciężkiego skrzydła okiennego. Kotwy mocujące wstępnie doginamy tak, aby przylegały otworami montażowymi do ściany.
Uzbrojoną ościeżnicę wstawiamy w otwór okienny, regulujemy klinami wysokość ustawienia oraz poziom dolnej krawędzi. Na całym obwodzie powinna być uzyskana równomierna szczelina montażowa o szerokości 1,5-2 cm.
Kontrolując jednakową odległość ramy od lica ściany, wstępnie blokujemy ją klinami montażowymi u dołu, a następnie, po sprawdzeniu pionowego ustawienia boków za pomocą poziomnicy, unieruchamiamy ją klinami umieszczonymi u góry. Po sprawdzeniu prawidłowości ustawienia na całym obwodzie, mocujemy kotwy do muru przy użyciu kołków do szybkiego montażu.
Jeśli montaż okna odbywa się za pomocą dybli, najpierw wiercimy otwory w murze przez wcześniej wykonane otwory w ramie. Następnie osadzamy dyble, dbając o to, by nie dokręcać ich zbyt mocno, aby uniknąć odkształcenia profilu okna.
Przed wywierceniem kolejnych otworów zawsze sprawdzamy, czy ościeżnica jest prawidłowo ustawiona. Ostatnim etapem jest wypełnienie szczeliny montażowej pianką poliuretanową, co zapewnia odpowiednią izolację.
Przed nałożeniem pianki montażowej, powierzchnię muru należy zwilżyć, np. za pomocą rozpylacza. Do aplikacji najlepiej użyć pianki pistoletowej, ponieważ pojemnik z wężykiem nie zapewnia precyzyjnego dozowania i równomiernego rozprowadzenia.
Piankę aplikujemy od dołu do góry, zwracając uwagę na dokładne wypełnienie szczeliny na całym obwodzie. Po zakończeniu tego etapu montujemy skrzydła okna na ramie i zamykamy je, aby pianka mogła stwardnieć.
Montaż z wykorzystaniem materiałów systemowych
Dążenie do poprawy izolacji termicznej i eliminacji mostków cieplnych prowadzi do wprowadzania innowacji w technologii montażu okien. Nowe akcesoria ułatwiają bezproblemowe i termoizolacyjne osadzenie stolarki okiennej.
Coraz częściej stosowanym rozwiązaniem, szczególnie w nowych budynkach, jest tzw. montaż warstwowy. Dzięki swojej ograniczonej paroprzepuszczalności, minimalizuje ryzyko kondensacji pary wodnej w ościeżu, co poprawia ciepłochronność okna.
Montaż warstwowy polega na zabezpieczeniu szczeliny montażowej, wypełnionej pianką termoizolacyjną, przy użyciu specjalnych folii o różnych właściwościach. Od wewnątrz stosuje się folię paroszczelną, która chroni piankę przed wnikaniem wilgotnego powietrza.
Natomiast na zewnątrz mocuje się folię paroprzepuszczalną, umożliwiającą odparowanie wilgoci, która może się pojawić na styku okna z ościeżem, oraz chroniącą przed wodą opadową.
Problem zapewnienia stabilnego oparcia ramy okiennej przy jednoczesnym zachowaniu dobrej termoizolacji można rozwiązać, stosując profile tworzące gotowe podłoża pod okno oraz parapety zewnętrzne i wewnętrzne. Dostępne są również profile jednostronne, z uformowanym spadkiem pod parapet zewnętrzny.
Alternatywnie można wykorzystać listwy o szerokości profilu ramy okiennej, wykonane z komorowego PCV. Zapewniają one szczelność połączenia oraz łatwe dostosowanie do montażu parapetów z obu stron.
Podczas korzystania z profili termoizolacyjnych, niezwykle istotne jest dokładne przygotowanie podłoża. Mur musi być idealnie poziomy i mieć równą powierzchnię, aby zapewnić właściwe ułożenie profili.
Autor: Redakcja BudownicwoB2B.pl
Zdjęcie otwierające: Aluplast
Zdjęcia w tekście: Sokółka Okna i Drzwi, MS więcej niż OKNA, M. Marchewka (Aluplast)
Komentarze