2020-04-08 07:15:35 
- Co wybrać system centralny, czy indywidualną jednostkę?
- Jak wykonać efektywną wentylację?
- Co wybrać, aby dodatkowo schłodzić powietrze w domu?
- Jak oczyścić powietrze w pomieszczeniu?
System centralny czy indywidualnie dostosowany do pomieszczeń?
Wybór systemu zapewniającego uzyskiwanie standardu „świeżego powietrza", uzależniony będzie przede wszystkim od możliwości technicznych zamontowania takiej instalacji, uwarunkowanej głównie tym, czy dom jest na etapie projektowania lub budowy albo już użytkowany.
Budowa centralnego systemu uzdatniania powietrza powinna być przewidziana na etapie wznoszenia stanu surowego, z uwzględnieniem planowanego systemu ogrzewania domu, który potencjalnie może współpracować z taką instalacją.
W użytkowanych domach prace z reguły ograniczamy do wyposażenia wybranych pomieszczeń (np. salonu, sypialni) tylko w niektóre urządzenia wpływające na jakość powietrza i działające niezależnie od siebie. W obu wariantach decydujący wpływ na funkcjonalną rozbudowę instalacji ma przyjęty system wentylacyjny, który umożliwi rozbudowę w pożądane akcesoria.
Efektywna wentylacja
Podstawowym wymaganiem dla uzyskania odpowiednich warunków użytkowania domu, będzie zapewnienie dostatecznie wydajnej wymiany powietrza. Wynika to z tego, że pomieszczenia mieszkalne użytkowane są z różną intensywnością, zależnie od pory dnia, liczby mieszkańców, zatem i wentylacja powinna być dostosowana do poziomu zanieczyszczeń w postaci pary wodnej, dwutlenku węgla, emisji nieprzyjemnych zapachów czy oparów substancji szkodliwych dla zdrowia.
Jako bazowy wskaźnik jakości powietrza dla pomieszczeń mieszkalnych, przyjmuje się z reguły jego wilgotność, która odzwierciedla intensywność powszechnie wytwarzanej pary wodnej w wyniku oddychania mieszkańców, parowania roślin, prania, gotowania czy kąpieli, a optymalna wilgotność powietrza powinna utrzymywać się w na poziomie 40-60%.
W typowych warunkach użytkowania, można założyć jako bazową, średnią intensywność wymiany powietrza na poziomie odpowiadającym wskaźnikowi 0,2-0,5 krotności objętości pomieszczeń w ciągu godziny, zatem np. w domu o powierzchni 150 m², średni strumień powietrza wentylacyjnego wyniesie 80-200 m³/h.
Zbyt intensywna wentylacja przy niskich temperaturach, prowadzi do nadmiernego wysuszenia powietrza wewnątrz pomieszczeń, co nie tylko negatywnie wpływa na samopoczucie mieszkańców, ale może powodować szkody w wyposażeniu np. rozsychanie się mebli, podłóg, wyładowania elektrostatyczne, jak i niepotrzebne straty energii na ogrzewanie.
W centralnych systemach uzdatniania powietrza wewnętrznego, za jego wymianę odpowiada z reguły samoczynna instalacja nawiewno-wywiewna z odzyskiem ciepła. Jednostka centralna w tym systemie wentylacji mechanicznej zawiera wentylatory (nawiewny i wywiewny), a w przypadku instalacji z odzyskiem ciepła, również wymiennik tworząc zespól nazywany rekuperatorem.
Centrale wyposażane są również w filtry oczyszczające powietrze, zespoły dogrzewające strumień nawiewany, układ sterowania i antyoblodzeniowy. Elementem decydującym o efektywności odzysku ciepła jest wymiennik o konstrukcji krzyżowej, przeciwprądowej, krzyżowo- przeciwprądowe lub obrotowej.
Wywoływany pracą wentylatorów, ciąg powietrza umożliwia modyfikowanie jego parametrów np. chłodzenia lub ogrzewania, oczyszczania czy nawilżania, a system rur rozprowadzających, zapewnia doprowadzenie powietrza o wymaganych własnościach do każdego pomieszczenia. Alternatywą dla centralnego systemu wentylacyjnego są nawiewniki wentylatorowe z wymiennikiem ciepła, przeznaczone do obsługi pojedynczych pomieszczeń.
Zespół taki instalowany jest na ścianie, a otwór w przegrodzie zewnętrznej, umożliwia doprowadzane i odprowadzane powietrza wentylacyjnego. Jego cyrkulację wymusza wentylator o sterowanej np. wilgotnością wydajności, a usuwane powietrze oddaje energie strumieniowi nawiewanemu, które również zostaje przefiltrowane.
W istniejących instalacjach wentylacji grawitacyjnej, naturalny ciąg powietrza zależy głównie od warunków pogodowych, trudno wiec dostosować efektywność wentylacji do aktualnych potrzeb. Dlatego obecnie, coraz częściej montuje się tzw. wentylację hybrydową (naturalną ze wspomaganiem), która umożliwia utrzymanie optymalnej wymiany powietrza, niezależnie od warunków pogodowych.
Nawiew chłodnego powietrza
W sezonie letnim ochronę przed zbyt wysoką temperaturą w pomieszczeniach, zapewniają urządzenia chłodnicze zwane popularnie klimatyzatorami. Nie dokonują one jednak wymiany powietrza, którą trzeba zapewnić w inny sposób, wykorzystując funkcjonującą równocześnie np. wentylację mechaniczną.
W domach jednorodzinnych wybierane są wersje klimatyzacji z chłodzeniem wybranych pomieszczeń, ale coraz częściej instalowany jest kompleksowy system grzewczo-chłodniczy, współpracujący z pompą ciepła. Samodzielna instalacja chłodnicza w wersji stacjonarnej, montowana jest z klimatyzatorów typu split lub multi-split, gdy obsługuje kilka pomieszczeń.
Zestaw urządzeń składa się z dwóch jednostek - zewnętrznej ze sprężarką i skraplaczem oraz wewnętrznej z parownikiem i zespołem nawiewnym. Rozwiązanie takie umożliwia umieszczenie głośnej sprężarki na zewnątrz budynku, a niewielką i cichą jednostkę wewnętrzną można zamocować w optymalnym miejscu w pomieszczeniu. Najczęściej instalowane są modele podsufitowe, schładzające powietrze od góry, których lokalizacja nie koliduje z wyposażeniem pomieszczenia.
Upowszechnienie się pomp ciepła, które mogą pracować jako urządzenia grzewcze lub chłodnicze, umożliwia znaczące uproszczenie instalacji budynku, wykorzystując klimakowektory zamiast tradycyjnych grzejników i wewnętrznych jednostek klimatyzacyjnych. Obieg zasilany jest ciepłą lub zimną wodą, która w tym urządzeniu oddaje lub przejmuje energię cieplną z pomieszczeniu, a proces ten wspomaga nadmuch powietrza przez wentylator.
Z pracą klimatyzatorów, jak i klimakowektorów (w trybie chłodzenia) wiąże się zawsze wykraplanie pary wodnej na elementach chłodzących. W urządzeniach stacjonarnych, skropliny odprowadzane są grawitacyjnie na zewnątrz z jednostki wewnętrznej, ale niekiedy może zaistnieć konieczność zastosowania pompki przetłaczającej je np. do kanalizacji.
Oczyszczanie nawiewanego powietrza
Standardowy sposób oczyszczania, składa się z filtrów o stopniowanej wielkości zatrzymywanych cząstek stałych, przy czym przepływ powietrza wymuszany jest przez wentylator, ale może również odbywać się samoczynnie np. w wyniku różnicy ciśnienia wywołanego grawitacyjnie. Powietrze wentylacyjne pobierane z zewnątrz przechodzi przez szereg elementów (filtrów) oczyszczających głównie z zanieczyszczeń stałych (pyłów).
Trudniejszym zadaniem jest usunięcie z powietrza z związków chemicznych, zapachów, co wymaga jego przepuszczania przez warstwę węgla aktywnego. Instalacje oczyszczające mogą być wyposażone w promienniki UV lub urządzenia jonizujące, które redukują szkodliwe związki chemiczne do substancji obojętnych.
W budynkach wyposażonych w mechaniczną wentylację nawiewno-wywiewną, bez większych problemów można zapewnić dopływ czystego powietrza, wyposażając instalację w stosowne filtry. Natomiast do oczyszczania powietrza w zamkniętym pomieszczeniu (niezależnie od funkcjonującej wentylacji) wykorzystywane są przenośne oczyszczacze powietrza, działające w trybie „recyklingu".
Dzięki nim można nie tylko usunąć zanieczyszczenia napływające z powietrzem zewnętrznym, ale również powstające w pomieszczeniu. Urządzenia te wyposażane są w zespoły filtrów, pozwalające na usunięcie z powietrza m.in. alergenów, roztoczy, szkodliwych gazowych czy zanieczyszczeń.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcie otwierające: Lilianna Jampolska
Komentarze