Wymiana instalacji wod-kan - ułożenie instalacji kanalizacyjnej

Próbny montaż sanitariatów i połączeń.

Najłatwiej przebieg instalacji kanalizacyjnej wyznaczyć przez wstępny montaż poszczególnych odcinków i odgałęzień. Aby usprawnić składanie i rozkładanie połączeń, z kielichów wyjmuje się uszczelki. Przy ustalaniu rozmieszczenia orurowania, powinniśmy przestrzegać zasady zachowania przynajmniej 2% nachylenia odcinków rur w kierunku odpływu (spadek 2 cm na długości 1 m) i prowadzenie instalacji z możliwie najmniejszą liczbą załamań. Łuki o kącie załamania ok. 90° (zwłaszcza w miejscach trudno dostępnych) zaleca się składać z dwóch kolan o kącie załamania 45°.

Ponadto pamiętać należy, że średnica rur w kierunku odpływu nie może się zmniejszać - redukcje ich przekroju można montować jedynie przy przejściu od średnicy mniejszej do większej. Długość podejść (odgałęzień od pionu) ma nie przekraczać 3 m. Przy większych odległościach, może być konieczne zamontowanie dodatkowego zaworu napowietrzającego na końcu odgałęzienia. W pierwszej kolejności łączy się elementy pionów i odcinków o dużej średnicy, odprowadzających ścieki z sedesów.

Podłączenie do zlewozmywaka (wysokość wyprowadzeń 40–60 cm od podłogi)

Sposób prowadzenia rur.

Rury instalacji kanalizacyjnej, ze względu na duże średnice, układa się najczęściej po wierzchu ściany lub za ekranami maskującymi, bądź w ściance instalacyjnej. Takie rozwiązanie pozwala na łatwy dostęp do nich w razie awarii. Jedynie cieńsze rury, odprowadzające ścieki np. z umywalek, umieszczamy w bruzdach przykrytych tynkiem. Niekiedy zachodzi konieczność ulokowania rury odpływowej pod pokryciem podłogowym, ale wtedy powinna być ona przykryta warstwą jastrychu o grubości przynajmniej 4 cm i owinięta elastyczną osłoną, np. z pianki polietylenowej.

Ponieważ przy montażu instalacji kanalizacyjnejtrudno z góry przewidzieć, jakie kolana będą niezbędne, trzeba kupić je z pewnym zapasem i o zróżnicowanych kątach załamania. Warto też zaopatrzyć się w rury o różnych długościach, gdyż np. po skróceniu 3-metrowego elementu do 1,8 m zostanie nam rura o długości 1,2 m, ale bez kielicha połączeniowego. Po dokupieniu mufki łączącej będzie można ją jednak wykorzystać.

Montaż sprzętów.

Gdy ustalimy już wstępny przebieg instalacji, demontujemy prowizoryczne połączenia i w kielichach umieszczamy uszczelki. Montaż ostateczny rozpoczynamy od miejsca połączenia instalacji wewnętrznej z odprowadzeniem sieci zewnętrznej. Jeśli sieć zewnętrzna wykonana jest z rur żeliwnych, musimy zaopatrzyć się w specjalny łącznik-traper, pozwalający na połączenie rury tworzywowej z żeliwnym kielichem. Przed jego założeniem, należy oczyścić wnętrze kielicha i w przypadku wystąpienia głębokich wżerów korozyjnych, wyrównać je żywiczną pastą uszczelniającą.

Montaż poszczególnych połączeń polega na wciśnięciu bosego końca rury czy kształtki w kielich drugiego elementu. Przed połączeniem - wnętrze uszczelki oraz koniec rury smaruje się pastą poślizgową z silikonem. Nie wolno stosować żadnych smarów i tłuszczy, gdyż spowodują one zniszczenie uszczelki. Rury, które wymagały skrócenia, powinniśmy sfazować na obciętym końcu pod kątem 30°.

Krawędź i powierzchnia stożkowa mają być gładkie i równe na całym obwodzie. Należy też zaznaczyć głębokość osadzenia końca rury w kielichu, tak aby zachować ok. 5 mm luzu od czoła rury do dna kielicha. Poziome i pionowe odcinki rur mocuje się do podłoża za pomocą specjalnych obejm. W pionie rury mocuje się co ok. 2 m i w pobliżu miejsc osadzenia trójników, w poziomie co ok. 1,5 m oraz w punktach podłączenia odpływów z przyborów sanitarnych.

Kontrola szczelności.

Sprawdzenie szczelności zmontowania instalacji kanalizacyjnej jest trudne i w domach jednorodzinnych w zasadzie się jej nie wykonuje. Niemniej przed ostatecznym zakryciem rur kanalizacyjnych ekranami lub tynkiem, warto przeprowadzić próbę odprowadzenia wody z poszczególnych przyborów, co pozwoli na wykrycie ewentualnych przecieków. Jednak oprócz wycieku wody, nieszczelna instalacja może powodować wydostawanie się nieprzyjemnych zapachów.

Lokalizacja takiej usterki jest praktycznie niemożliwa, dlatego jeżeli podejrzewamy o to konkretny odcinek rury, trzeba go rozebrać i zamontować na nowo.

Redakcja BudownicwaB2B
fot. otwierająca: Pipelife